Beni Hatırla Çocuk/ Final Bölümü

      Ve Uyandı...

     Gözlerini açtığında ışık hayli yormuştu onu. Sağa sola baktı ve olanları kavramaya çalışıyordu. Neler olduğunu bir türlü anlamıyordu. Bir ara başını yana çevirdiğinde komidinin üzerinde duran bir kitap dikkatini çekti. "Hatırla Beni Çocuk"...

      Hiçbir şey hatırlamıyordu ama bu kitap ona çok aşina geldi. Biraz bekledi ve olanları hatırlamak için kendini zorladı. Kısa kısa hatırlatmalar yapmıştı beyni ona. O tepe ve intihar. Aman Allah'ım nasıl bir noktaya gelmişti.

      Bağırmaya başladı, çığlık attı ve yardım istedi. Odaya hemşire girdi. Çok denedi fakat sakinleştiremedi. Ve doktorunu çağırmaya gitti. Doktor içeri girdi ve "Adnan Bey sakin olun, iyisiniz, şükürler olsun uyandınız. Biraz sakinleşin lütfen. Merak etmeyin size olanı biteni anlatacağım"

      Adnan hemen sakinleşti. Gerçeklik ile bağını kaybetmiş haldeydi. Kendini soyutlamış ve neyin rüya olduğunu düşünüyordu. Kısık bir sesle "bana ne oldu" diyebildi. Doktoru gülümsedi. Herşeyi anlayacağım, sakin olun herşey yolunda.

      "Siz babanızın cenazesine gitmek için yola çıkmışsınız. O sizin hep öğretmen olduğunuz günü merak edermiş. Tonya'ya cenazesine yetişmek istemişsiniz. Fakat gittiginizde çoktan defnedilmiş. Bu durum sizi oldukça etkilemiş ve yüksekçe bir yerden kendinizi aşağı atmışsınız. Sanırım düşerken kafanızı vurdunuz, bu yüzden suya düştüğünüzde zaten baygınmışsınız. Sizi mahalleden Davud amcanız bulmuş. Hastaneye götürmüş. Kalbiniz durmuş. Sonra İstanbul'a nakil oldunuz, durumunuz hayli kötüydü, solunum cihazına bağlıydınız. Ama 4 ay önce ayırdık cihazdan sizi, fakat bir türlü uyanamadınız. Peki şimdi nasılsınız?"

       Adnan'ın gözleri yuvalarından fırlayacaktı nerdeyse. "Herşeyin bir rüyadan ibaret olması ve aslında kendi yaşadıklarımı, sanki başkası yaşıyor gibi hissetmem. Allah'ım çıldıracağım. Bu nasıl olur. Peki ya İlkyaz?" Doktor gülümsedi "İlkyaz benim, sürekli senin yanındayım, muhtemelen o yüzden beni hatırlıyorsun"

      Adnan "Hatırlamak ne kelime, siz hikayemin baş kahramanısınız. Sizi unutmak zor ve zahmetli bir iş olurdu" Adnan'ın bir türlü olanları idrak edemiyordu. Bu kitap  neydi acaba. Hemen sordu. Aldığı cevap onu mutlu ediyordu. "ben sizinle ilgilenenirken ki sürekli burda kalıyorum, size bu kitaptan cümleler okurdum rastgele. Bu yüzden hatırlıyor olabilirsin."

      Biraz daha kaldı Adnan hastanede. İlkyaz da yanında kaldı. Aralarındaki muhabbet de ilerledi. Zaten rüyalarında aşıktı. İlkyaz Adnan hocayı kendi evine götürdü. Ona bir eş kadar iyi bakıyordu. Ve Adnan  o kitaptan birşeyler okumasını istedi İlkyaz'ın.

      "Yürüdük, bilinmez bazı yerler gördük, bildik ve gördük. Biri değil, bizi bildik. Bir gözümüz kör oldu sustuk. sevdik sustuk... konuştuk yine sustuk sonrasında... Herşeyi unuttuk, olan biteni unuttuk. Sende unut, herşeyi sil ve öyle acı acı unut yeterki hatırla beni çocuk..."

SHARE THIS