Bir hüznü dağıtmak gibiydi,
Mürdüm gece yarıları yapayalnız,
Yapayalnız bir umudu besliyor gibiydi,
Gün doğsa kaç yazar?
Sahi kaç kelime sığar hissettiklerimi anlatmaya,
Kaçı sağlam ve anlamlı kelimelerdir?
Bir mavzer çığlığıydı lügatım,
Gidişleri yosun tutan şairler gibiydim.
Almora'nın kıyamet senfonisi kulaklarımda,
Bir yandan kayıp giden zaman,
Bir tarafı perdeli kırmızı acı,
Gelip giden ne varsa zamandan başka,
Kayıp giden ne kaldıysa,
Her biri kısık bir bakış uzaklığımda,
Biri bitmeden yakılan ikinci, üçüncü, dördündü sigaralarım,
Yine sokağın anlamsız yansımalar,
Ve radyodan çalan cızırtılı "Dont Cry"
Her biri bir bitimi hazırlar gibi...
Bana hissettiklerimi geri ver zaman,
Hüznümü, acımı, mutluluğumu...
Bir gece yarısından dilediklerimi,
Kitaplarımdan beklentilerimi,
Bana, maviyi geri ver,
Anlatamıyorum,
Oturup denemeyeceğim bu kez anlatmak için,
Bana kalbimi geri ver...
5 yaşımda sokağa kaçan toplarımı,
Aileme olan kayıtsız sevgimi,
Yabancılara duyduğum aşklarımı,
Bana müziğimi geri ver...
16 yaşımı ver...
Dileklerimi istiyorum senden,
Kutlamadığım doğum günlerimi,
Sevmeyi beceremediğim ama beni sevenleri,
Bana biraz zaman verirsin belki,
Biraz da hatalarımı kabullenme fırsatı,
Bana unutamadığımı sandığım anılarımı,
Unuttuğum, sırt çevirdiğim her şeyi,
Kalbimi bana geri ver...
Bir söz isteyeceğim ondan,
Bütün bu kainatın yaratılışına inat...
Bana bir söz ver kalbim...
Durmayacaksın ve seni sevmeyenlere inat,
Bir gün fazla yaşayacaksın...
