2016 yılı acısıyla tatlısıyla bitti. Koca bir yılda neler neler yaşadık. 365 gün 6 saate neler sığdırdık neler. Keskin kararlar, aşk acıları, yersiz korkular, blog temamın sürekli değişmesi, daha sık kitap okumaya başlamış olmam, bir sürü dost ve arkadaş edinmiş olmam, bir ayak bileği çatlağı, bir akciğer rahatsızlığı, insanları kırmam, özürler dilemem, ciddi bir dönüşle üniversitede alan değişikliğine gidecek olmam ve daha neler neler... Biraz dertleşme adına güzel bir yazı olacak gibi.
Aman Allah'ım Yine Mi İş;
Her ne kadar sevdiğim işi yapıyor olsam dahi yine mi çalışıyorum demediğim bir gün de yok arkadaş. Geceleri çok uyuyan bir insan değilim haliyle gündüz işe gitmek zulüm gibi geliyor. 2016'ya çalışarak girmiştim. Maşallah tüm yıl çalıştım yahu!!! Yine de bana kattığı değeri asla yok sayamam mesleğimin. Ben hemşireyim dostlar, hemde yoğun bakım hemşiresi. Çok stresli, bol üzüntülü ve zor bir bölüm maalesef. Ama severek yapınca iyi taraflarını da görüyorum. Peki neden alan değişikliğine gidiyorum? Ondan azıcık ilerde bahsedeceğim...
Aşk Acısı Da Neymiş, Sehpaya Çarpan Parmak Diyorum;
Evet zaten sık sık yazdığım, her ne kadar bir daha yazmam arkadaş desem de kendime engel olamadığım, aslında hiç de anlamadığım bir olaya geldik; AŞK... Çok fazla düşünmemeye, üzerinde durmamaya çalışsam da unutulmuyor bazen bazı şeyler, Kimine göre bir boşlukta geldi ve ona o yüzden tutundum, kimine göre sevmeyi çok bilmediğimden, kimine göre de yaralarımı sardığı için... Herkese göre bir sebebim var onu sevmek için. Ama ben bir sebep göremiyorum, zaten bir sebebim olsa onu devreden çıkarır ve nihayetinde unuturdum. Ama olmadı. Tabi olmayacak değil... zaman her şeyin üstesinden geliyor. Yüzünü hatırlıyorum, sevgim aynı ama bak sesini neredeyse unuttum. Zaman bir yerden başlamış görünüyor. Bakalım hayırlısı.
Ölmeden Önce Ne Yapacaktım La Ben?
Önemli bir konu yapacaklarım listesi. Daha önce bahsetmiştim. 10 maddelik bir listem var ve onun için çabalıyorum. İlk maddesi için hazırlıklar devam ediyor. İkinci maddesi tamamdır. Sonlarda bir yerde ailenle aranı düzelt yazıyor. Onun için uğraşıyorum bu aralar. Ortalarda gerçek dostlar edin yazıyor. Şimdi bundan bahsetmek istiyorum. Hikaye Kalpli Kadın zaten bir çoğunuz onu tanıyor. Benim için bir blog yazarından çok daha fazlası. Neden mi? En zor anlarımda bana çok yardımcı oldu. En mutlu anlarımda mutluluğumu paylaştı, bana gaz verdi ve gerçekleri görmemi sağladı. Benim ki minnet değil. Ben ona borçluyum. Mutluluk borçluyum ona. Bu aralar bir proje içinde. Ben amacına bayıldım. Blogger Gazetemiz projesine mutlaka göz atın derim.
Ayy Neler Oldu Biliyon Mu?
Ayağımı çatlattım bu yıl, nasıl oldu sormayın, delilik bu dersiniz. Solunum ile ilgili bazı sıkıntılar yaşadım. Ama geçti çok şükür. Üniversite ile ilgili alan değişikliği yapamaya karar verdim. Valla onu bunu bilmem ama kendimi yazma ile ilgili bir bölümde görmek istiyorum. Öyle bir mesleğe sahip olmak ve finalde de kitap kafemi açmış çayımı yudumlarken kendim olmak istiyorum. Bunu bir üniversite değiştirmeyecek elbetteki. Ama büyük bir adım olacak demeliyim. Bir sürü insanı istemeden kırdım, yine de hepsine teşekkür ediyorum, bana kızmak yerine özür dilemeyi öğrettiniz....
Bu Ne Hız Ya?
Maşallah blog teması değiştirme açısından hızıma yetişemiyorlar. Az kalsın dün gece de değiştiriyordum. Allah'tan vazgeçtim. Biri beni durdursun valla. Bir türlü kendi temama karar veremedim yahu. Bu aralar bloguma çok kötü davranıyorum. Çok kızıyorum kendime. Havalar da soğuk zaten. Hep çay ve kitap yapıyorum. Ama kelimeler bana küser diye de bir korkum var açıkçası. Bu arada blogla ilgili bir sorun yaşadım. Eminim birçoğumuz bunu yaşıyor. Spam kullanıcılar bastı bloğumu. Bunun kolay bir çözümü varmış meğer, ben pek bilmeyen biri olarak sevgili Yalçın Güler kardeşcandan yardım istedim ve beni kırmadı. Klavuz niteliğindeki yazıya buradan♦ ulaşabilirsiniz.
Blogger Arkadaşlarım ve Sık Okuduklarım;
Bu yola başladığımda bana ilk yorum yapan ACEMİDEMİRCİ'ye,
Benden desteğini esirgemeyen DEEPTONE'na,
Bolca teşvik eden ve tanıdığıma mutlu olduğum SEZER İLTEKİN'ne,
Hep yanımda olan ve gerçek bir dost olan HİKAYE KALPLİ KADIN'a,
Bana bir dert ortağı olan, mükemmel bir kitap yazan biricik ablam ECE EVREN'e,
Tertemiz bir yüreği olduğuna inandığım ve daha sık yazmalı dediğim OKUR YAZAN'a,
Daha sık yazmalı ve iyi ki tanımışım dediğim TAHSİN BEY'e,
Bana bir hoca gibi ışık tuttuğu için Çağrı Mustafa Alkan'a
Sık sık okuduğum ve dost gibi sevdiğim GİZLİ ÖZNE'ye,
Ve daha birçok kişiye çok ama çok teşekkür ederim. Bu yılı anlamlı kıldınız ve beni çok farklı bir insan yaptınız. Sizler ile koca bir yılı devirdim ve geriye dönüp baktığımda, 'iyiki' diyorum. İyiki hayatıma girdiniz. Beni değiştirdiniz. 2017 yılını iple çekiyorum, 2017'i beklerken, 2016 plus çıkmaz umarım... Sevgiler saygılar efendim...
