Geceyi sevemedim bir türlü. Hüznü erken getirir bana. Sonrasında sabah olmak bilmez. Maviyi çok nadir görürsün. Korkuların bile bir anda devleşir.
En büyük cehennemi genelde kadınlar yaşar. Sever kadın, sevmeyi öğrenmiştir. Belki zor gelir bu eylem ona ama en çok o yanar kayıplar olduğunda.
Ben hiç sevemedim sanırım. Bende bunun hüznünü yaşıyorum. Hiç o samimiyeti yakalayamadım insanlarda. Bir bulsam çok mu severim? Bilmiyorum, hiç düşünmedim. Ama severim sanırım.
Bu gece ilkkez tanımadığım biri için şiirler yazıyorum. İnanın kim olduğunu bilmiyorum. Ama sözleri ve şiirleri büyülüyor adeta beni. En sevdiğim şarkıları söyletiyor.
Hava soğuk. Hatta burda biraz yağmur bile var. Ama balkonu bırakmak istemiyorum. Rüzgarı hissetmeyi denedin mi hiç? İzin ver ona gezsin vücudunda. Omzundan içeri girsin, bedeninde dolaşsın, köprücük kemiğindeki şarabın tadına baksın. Bırak rüzgar sarhoş olsun bedeninde.
Uzun zaman olmuştu şiir yazmayalı. Kalemi elime alınca, ellerim hafif bir titredi. Ama kelimeler dökülüverdi bembeyaz satırlara. Sayfalar kirlendikçe kirlendi.
Bu gece kalemim ilkkez mavi dışında birine şiirler yazdı.
