Sevmek Mübalağa Sanatıdır; Abartın

İnsanlar ne yaşta olursa olsun, hangi cinsiyette veya ırk ve dinde olursa olsun sevgiye muhtaçtır. Sevginin bir sonu yoktur. Sevmek ışığa doğru yürümektir. 

Peki biz bu eylemi ne kadar becerebiliyoruz? Aslında pek başarılı değiliz bu konuda.

 Öyle bir düşünce ki bu sanki biraz fazla sevsek ömür boyu kalanı ile idare edemeyeceğiz. Halbuki ne demiş İsmet Özel: "Sevmek mübalağa sanatıdır, abartın". Nede güzel söylemiş.

Dağı taşı sevin, insanlığı sevin. Bazen bir adamı sevin, bazense bir kadını. Öyle bir sevinki şöyle dolu dolu. İleride kıtlık çıkacakmış gibi sevin. Savurun gitsin sevginizi, nasıl olsa sınırı yok ki. 

Sevilmek öylesine güzel bir duygu ki. Bir gülümseme bile o an içimizi ısıtmaya yetiyor. Dünya bu döngü ile kuruldu işte. Severek büyüyor severek yaşıyoruz, sevginin en koyu tonunu yaşıyoruz. O yüzden sevgi zengini gibi davranın biraz. Bol bol sevin her şeyi. 

Bir sevmek gelsin bir daha gitmesin. Yoldan geçerken gördüğün ak sakallı amcayı sev mesela. Üst geçitlerde her sabah gördüğün mendil satan o çocuğa bir "Günaydın" çak. Her akşam eve dönerken yol kenarında su satan o amcaya hal hatır sor. Senden ne eksilir ki!

Bugünü sanki hiç yarın olmayacakmış gibi sev. Yarının ulaşılmazlığını sev. Bazen hiç akmayan bazense çabucak geçen bu zamanı sev. Güzeli,  güzel sev.

Sevmekten sakın vazgeçme. Unutmaki sevmek ile sönmez odandaki aydınlık. Sevgiye sınır koymak anlamsız. Tükenmeyecek biraz fazla sevsen. Ve şair yanılmış olamaz. Biraz abartın.

Saygılar, sevgiler...

SHARE THIS