Yoruluyor insan bazen. Üst üste gelen kirlilikler, haliyle biraz yıpratıyor. Ezbere bildiğin şiirlerde yeni ayrıntılar yakalıyorsun. Hergün aynı tonda dinlediğin şarkıda bir gariplik var. Yediğin yemekte bir eksiklik var. Yok tuhaflık bende, "anlatamıyorum". Sanki en ufak yere dokunsam kirlenecek üzerimdeki mavilik. Aldığım her nefes gereksiz, verdiklerimse israf. Yine deli dönemlerime denk geldi. Dışarıya her çıkışımda kullandığım o yol artık yabancı. Sanırım bu dünyada artık fazlalığım. Ben olmasamda renkli sanki bu dünya. Bilmiyorum öyle işte "yorgunum".
Kısaca hayatı çok iyi özetledin.. Galiba bu duygu herkeste var..
YanıtlaSilKalemin dert görmesin ;)
Zaten herkeste olması şuan yaşama sebebim. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Sevgiler :)
SilYorgunluk değilde bir buhran var sanki...
YanıtlaSilYorgunluğa sığınıyorum. Buna mecburum :)
Sil