Mavi Kırgın

Kırdım mı seni de? Kırmışımdır. 

Bu aralar çok insanı kırdım. 

Sanırım artık gülümsemeye ayarlanmış siyah beyaz maskem yüzüme büyük geliyor. 

Tam oturmuyor. 

Size de oluyor mu bilmiyorum ama ben nefes alırken sanki göğsüme bıçak saplanıyor. 

Öyle hastalık falan da değil bence. 

Sürekli kırılmaktan yoruldu artık kalbim. 

Ona da hak vermek lazım. 

Hop dedik tamam. Acıma duygunu kendine sakla. 

Ben ölmedim daha, yaralıyım yalnızca. 

Hiçlik havuzuna, yüzme bilmeden daldım. 

Ölmek istemiyorum. 

Sadece eskisi kadar iyi hissetmek istiyorum. 

Çocukluğumdaki gibi olsun herşey mesela dayak yiyeceğimi bile bile doğruları söyleyeyim, akşam ezanı ile birlikte evimde olmak için “seni kaçırırlar” gibi bir nedenim olsun. 

Ben artık boğuluyorum. 

Yazı yazamıyor ,kitap okuyamıyorum. 

Sevdigim mısralar artık hep aynı geliyor. 

Nereye nasıl bilmiyorum ama ben gidiyorum.

SHARE THIS