Mavi Kelebekler Omzunda Olsun

   
     Selam mavi kelebekler. Birkaç gündür elime kalem alamıyordum. Bu sabah uyandığımda günlüğümü gördüm. Dışı mavi renk ve rumca "Yazmak Ayrıcalıktır" yazıyor.

     Farkettim ki bir çok konu üzerine yazmışım bu deftere, keza bloguma da öyle. Fakat benim için önemli yeri olan "mavi kelebekler" için çok az yazı yazmışım. Size göre nedir bu kelebeklerin sırrı. Bence bizi duyuyorlar....


    Ben küçükken evimizin bahçesinde mavi renk bir kelebek yakalamışım. Çocuk aklı işte bir kavanoz içine koyup kapağın üstünü delmişim. O an öyle eğlenip gülüyorum ki kelebeğin tüm çizgilerini ezberlemişim.  Fakat babam gördüğünde beni çok azarlamıştı. İşin aslı şu; babam bana normalde hiç sesini yükseltmez. Niye bir kelebek için bana böylesine bağırdı hiç anlamazdım.

12 yaşıma gelmiştim ve halen nedenini anlamak için çaba göstermemiştim. Eve girdiğimde farkettim ki babam benimle konuşmuyor.  Kızdım kendime, odama gidip ağladım saatlerce bir kelebeği benden çok seviyor diye. Sonra babam geldi yanıma. Tabi yorgan kafama kadar çekilmiş, ıslak burnumu çekiyorum. Babam indirdi yorganı, aldı eline tarağı saçlarımı tarıyor. Biliyor tabi ne zaman yapsa hemen affederim onu. Çözmüş beni...

     "Daha çok küçüksün anlayamazsın.  Bu yüzden mavi kelebekler umudun olsun senin" dedi babam. Halen bana şans dilemek için "mavi kelebeğin omzunda olsun". Iyi geceler yerine "mavi kelebekler göz kapaklarını okşasın" der. Babada dahi bir mavilik var.

Geçenlerde konu açılmıştı sordum.  Geçenlerde dediysem bir kaç sene var. Bana neden kızmıştın diye.  "Yaratılan tüm insanların kalbinde bir nebze kirlilik vardır kızım,  kimisi hiç gün yüzüne çıkarmaz. Kimileri ise sevincini, mutluluğunu, düşüncelerini hatta umudunu çalabilir. Ama bunlara çok takılma hepsini yeniden kazanırsın. Daha iyileri seni bulur ve artık korkmazsın. Fakat o insalar öylesine korkunç ki özgürlüğünü de elinden alabilir. Ve bu duyguyu yeniden kazanmak neredeyse imkansızdır. Hep içinde bir yerde hayatım mahvoldu düşüncesi yatar. Sen o kelebeğin özgürlüğünü elinden aldığında, bunu yapan benim kızım olamaz dedim ve kızdım sana" dedi.

   O kadar haklı ki. Ben nasıl olurda bir canlının özgürlüğüne mani olurum. Hele de umudum olan mavi bir kelebeğin.



     Ben her gece mavi bir kelebeğin beni ziyaret ettiğini düşünürüm. Gelir merhametin tülünü örter üzerime.  Kulağıma en mükemmel şiirini okur ve sessiz sedasız gider.  Ve unutmayın kelebekler ölümü hisseder.

     Mavi kelebeklerin, mavi umutların ve mavi yeşeren düşlerin asla seni bırakmaması dileğiyle...

Saygılar, sevgiler...

Okumaya Devam Et

Kitap Arası Notlar

   Selam mavi kelebekler. Bugün sıradışı bir olay yaşadım. Size anlatmak istiyorum. Aslında benim için sıradışı desek daha doğru olur.

   Tam 1 yıl önce yakın bir arkadaşımın dördüncü ölüm yıl dönümünde ikinci el kitap satan bir mağazaya bir kitap bağışladım. Evet bunda bir gariplik yok aslında. Garip olan en arka sayfasına bir not yazmıştım.

   "Keşke dememek için sonucu sana zarar dahi verse o anı yaşa, yaşa ki her günü ölüm olan bu hayatta, yaşama sebeplerin olsun. Dünyayı değiştiren yeni isim belkide sensin" Bu sözü arkadaşının mezarı başında ağlayan küçük bir kız çocuğu yazdı.

    Ben dünyayı değiştirecek olan isim değilim ama dünyamı değiştirdiğim doğru. Her neyse bugün yakın bir arkadaşım tarafından bir hediye aldım. Bir kitap. 1 yıl önce o kitabı bıraktığım şehirde değilim şuan. Arada kilometrelerce yol var. Zaten aynı kitabıda almadım.

   Aslında garip olan şey kitabın farklı olması ama en arka sayfasında bana ait olan o sözün olması. Yazan kimdir bilmiyorum ama altına paraf olarak mavi yazmışlar. Hem ağlamama, hem gülmeme sebep olan bir karmaşa içindeyim. Ama çözeceğim.

   Size de oluyor mu bilmiyorum ama bazen ölümün gitmek için yeterli olmadığını düşünüyorum. Sanki daha da yaklaşıyor gidenler. Belkide ben onları uzaklaştırmıyorum.

    Bir sürü kitap bağışladım bir kafeye bugün. Karalamaya kıyamadım bu yüzden not kağıdı ile not bıraktım. Umarım okuyanlar mutlu olur . Ben günümün son evresine yaklaştım. Daha bir damla uyumadım. Ama vaktimde yok uyku için.

   Hayat sınırları çiziyor doğru, ama kimse sana çizgileri taşırmadan yaşa demiyorki. Biraz kuralı olmadan yaşa. Belki senin taşırdığın bu çizgiler başkası için umut olur. Masmavi bir gün sizlerin olsun...

  Saygılar,  sevgiler...

Okumaya Devam Et