17 Mayıs 2019 Cuma

Cehennem Hanginiz?

Kayboldum,
Cennet hanginizin ayakları altında meze?
Yürüyorum,
Yollar neden böylesi bir karanlığa mahkum?
Herkes kendi cehenneminde günahkarmış,
Ben neden hepinizin günah keçisiyim?
Ölmek bu kadar cazip olmamalıydı,
Yaşamak da bu denli zor...

Ben teslimim karanlığa,
Hep birlikte şarkılar söyleyelim,
Tanrı bizi duyuyor,
Tüm o gereksiz egoistlerin kulakları çınlasın,
Biz cenneti bulduk diyelim,
Müzik cennetimiz bizim...
Bizim en büyük şansımız özgürlük,
Biz bedenlerimizi özgür ruhlarına teslim ettik,
Şimdi aradan çekilme zamanı.

Başını eğme,
Suçluluk duyma yalnızlığından,
Seni asla anlamayacaklar,
Bizim anlaşılma derdimiz yok mesela,
Bu dünyayı onlar gibi yaşamıyoruz.
Biz farklı değiliz, deliyiz...
Kelimelerini harcama anlayış cahillerine,
Onlara ihtiyacın olacak yürüdüğün bu yolda.
Az kaldı, hepimiz bir sonun yolcusuyuz,
Her şeyin burjuvası, hayallerin borçlusuyuz.
Sizler de bana dilek hakkımı iade edin,
Yanlış bir dileğin idam tahtasında asıldım...

Bana zamanından verme, artık zor.
Ellerini istemem, artık çok soğuklar,
Deniz fenerim melodiler benim,
Duymuyor musun dalgalar şarkılar söylüyorlar,
Düşünceleri kısınca sesleri çoğalıyor mükemmel senfoninin.
Kimin günahı ki bu?
Dünya bile kendi kendini yok ediyor...
Yüksek sesle söyleyin şarkılarınızı,
Tanrı sesimizi duymamakta ısrarcı,
Sus diyorum kafamın içindekine,
Kelimeleri toparlayamıyorum.
Artık kendi sesimi bile duymazdan geliyorum.
Sizler kanlı parkalar ile gezip durun.
Kibriniz dünyayı kirletiyor,

Derin nefesler alıp durdum,
Benim tutsaklığımı hoş görün artık,
Sıralı perdeler iniyor ölümlerin ardından,
Görmüyor musun göğü bir ateş çalmış,
Dünya cehennem gibi,
Tanrı bizi neyle cezalandırıyor?
Daha yüksek sesle duyurun melodileri,
Korkmuyoruz yazılmayan sonlardan,
Tek korkumuz çaldığınız umudumuz...