Merhaba...
Tanrıyla aramda bir bağ kalmadı. Doğumum vahim olacak ki beni o anda terk etmiş. Güneş doğar, tepeme dikilir ve gölgem kısalır. Aynı anda varoluş penceresi kendini zamanın hacziyle açar. Umutsuz her yarın, beklemek direnişini kazandırırken bedenime, unuttum her anın tadını çıkarmak gerektiğini...
Kapitalist düzen para verip aldığımız kalemin ucundan dökülen kanlı kelimelerdir. Akıtmaya korktuğumuz her bir kan için ağır bedeller öderiz. Ve hiçbir başlangıç süre gelmesi için beklemez bizi, kendi sonunu yine kendi getirir...
Hüküm sigara bitirişleridir dudağımızın. Güneşi ne hızla takip ettiğimiz bilinmez ve ön görülemez. Bu hız bizlerin hayatı hangi makarasından yakaladığımız ile ilgilidir. Bazen sonsuz sandığımız bir his bizi zaten kuyu dibinde karşılamış fakat getirtiği karanlıktan önümüzü görememişizdir.
Bağımlılıktan morarmış göz altlarımız dağılmışlıktan bir de şişmiştir. Ve aynaya bakma cesareti gösteremeyen ufak beyinlerimiz ile "iyiyimler" çakarız solan güneşe. Havanın aydınlanmasını görmez, aydın insan ayakları yaparız. Mobiliteyi güçlü insanlarız biz olarak algılar kapı eşiklerinde ağlarız. Aslında biz insan olmaktan bile korkarız... Korkağız...
0 yorum: