Ve Tanrı Gülümsedi

Bu gece umuda kanat çırptı yalnızlık,

Omzumda dar gelen hayatın askı izleri, 

Bir daha yaşamak istedim şu yılları,

Biraz daha acıyla karışık,

Yaşamak istedim...

Bekledim sonra çokça,

İki kere ikinin beş edeceği günleri bekledim.

Nefes aldıkça göğsümde artan şu sızının bittiği günleri,

Sonra tabi şu yalnızlığın ebedi boşaması beni,

Yarım bir nefes istedim...

İnsanlık tarihinin en yüksek kulesinden aşağı attım kendimi,

Adına doğmak diyorlarmış meğer,

Ölmek istedim daha çok,

Sonra tadına varmak şu kısacık hayatın,

Ben saçlarıma dokunacak birini istedim.

Sonra kızdım insanlara,

Yolda gördükçe gülenleri, çıkıştım,

"Susun" dedim, "daha fazla gülmeyin"

Bize ait olmayan tüm o yollarda, söndürdüm ışıkları,

Sokak lambası bırakmadım koca şehirde,

Meğer ne kadar da eksilmişiz,
Daha da eksilirmişiz

Bilinmeyen, daha adı konulmamış her yere yazdım ismini,

Sonra bir daha uğramadım oralara,

Bir daha hiç ayak basmadım sokağımıza,

Odamıza hiç girmedim, 

Yatağımıza dokunamadım,

Halen dağınık duruyor ortalık,

Evimiz çok dağınık, 

Tabi biz de öyle...

Tanrı gülümserdi belki de yan yana olsaydık...

SHARE THIS