Merhaba mutlu uyananlar, güneşi görenler, denize karşı oturanlar, mis gibi bir havada çadırından dışarı kafasını uzatanlar, dünyalılar ve diğerleri. yepyeni bir blog ve merhaba yazısı ile güne başlamak istedim bugün. Bu blog kalacak mı, yeni bir yere mi taşınıyoruz henüz üstlerim ile yaptığım görüşmeler sonuçlanmadığı için ne desem boş. Fakat hazırlıklar halen devam ediyor. Hepsinden önce neden karga olduk bahsedeyim.
Bir sabah uyandım yoktun, arandım yoktun, hala bulamıyorum... Şaka bir yana bir sabah uyandım ve artık mavinin bana yetmediğine ve biraz daha uçmam gerektiğine karar verdim. İlerledim dağlar tepeler aştım ve gökyüzünün beni halen takip ettiğini gördüm. Sanırım tek yolun evreni terk etmek olduğu ve bunun için yeterli gücümün de var olduğuna inandım ki, şuan uzay boşluğundayım. Kara delik ile samanyolu arasında bir yerde sayılır. Çok galaksi varmış be abi.
Bu blog uzun süredir yaptığım fakat anlatma becerimin olmadığını düşündüğüm her şey için. Geziler, turlar, eğitimler, ayinler, tütsü yakımları, uzay, kuantum, en önemlisi kamp. Daha mükemmel bir yıl mı olur 2019 bilemem ama çeşitli iadeler ile mutluluklarımı ve özgürlüğümü geri aldığım bir yıl oldu bile benim için. Size de böyle bir yıl dilerim. Peki ya şiir dedi bir arkadaşım blog için hazırlıklar henüz yeni başlamış iken. Benim şiirleri bırakıyor olmam imkansız sanki. Elbette bir çok denemem olacak fakat şiiri bir tık azaltmakta fayda var. Bu arada taşınır falan edersek haberiniz olacak merak etmeyin. Şimdiden elinizde sıcak çikolata ile okumayı umduğum bir bloglama alanı olmasını diliyorum. Elveda dünyalılar ve diğerleri. ☻
Nadasa bıraktığın buraların tekrardan işlenildiğini görmek çok güzel, 2019 da umarım dilediğin gibi geçer :) fakat aklımı bir cümlen kurcaladı yani burası maviye sana ait iken şimdi üstlerim diye bir kavramdan söz ediyorsun... Herhalde bukez grup çalışması olacak başarılar :)
YanıtlaSilUzay boşluğuna gitmekle bence de çok iyi bir karar vermişsin Semanur tebrik ederim.
YanıtlaSil